ραβδολεπίς

-ίδος, η, Ν

(παλαιόντ.) απολιθωμένο γένος πρωτόγονων οστεοϊχθύων, λείψανα τού οποίου ανακαλύφθηκαν σε πετρώματα τού Περμίου στην Ευρώπη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. rhabdolepis (< ράβδος + λέπι)].